Η Ιστορία Της Ζωής Μας
ΣΟΥΑΜΙ ΝΙΡΑΝΤΖΑΝ...<<Θυμάμαι την ιστορία ενός μεγάλου πολιτευτή.
Εκείνος ήταν 11 χρονών και ζούσε με την μητέρα του σε μια φάρμα. Εκεί υπήρχαν πολλά φυτά, δέντρα και θάμνοι τα οποία φρόντιζε η μητέρα του.
Κάποτε χρειάστηκε να αφήσει τη φάρμα για αρκετές μέρες και έτσι ζήτησε από το γιό της να προσέχει τα φυτά όσο θα έλειπε. Ο γιός είπε "Πολύ καλά, αυτή είναι μια πολύ απλή δουλειά. Μπορώ να την κάνω".
Όταν η μητέρα επέστρεψε είδε ότι όλα της τα φυτά είχαν μαραθεί. Τα λουλούδια είχαν πέσει και τα φύλλα είχαν γύρει προς τα κάτω.
Βλέποντας την κατάσταση τους φώναξε τον γιο της και τον ρώτησε, "Πώς φρόντισες τα λουλούδια;". Εκείνος απάντησε "Κάθε μέρα πήγαινα με ένα πανί και καθάριζα κάθε φυτό πολύ προσεκτικά, κάθε φύλλο, κάθε πέταλο λουλουδιού, τον κορμό και τους μίσχους. Δεν άφηνα ούτε ένα μόριο σκόνης και αν έβρισκα έντομα τα σκότωνα. Κάθε πρωί γυάλιζα τους καρπούς πάνω στο δέντρο". Η μητέρα έκανε μόνο μια ερώτηση "Πότιζες τα φυτά;". Ο γιός είπε, "Όχι, το ξέχασα!".>>
Αυτή είναι και η ιστορία της ζωής μας.
Όταν βγάλουμε ένα σπυράκι ή μας τσιμπήσει ένα κουνούπι βάζουμε μια αλοιφή.
Φροντίζουμε το δέντρο εξωτερικά αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε νερό στις ρίζες οι οποίες δεν φαίνονται.
Αυτή είναι η τάση των μοντέρνων θεραπειών. Κοιτούν εκείνο το μέρος του δέντρου που είναι πάνω από το έδαφος.
Εάν το δέντρο είναι άρρωστο, εάν τα παράσιτα τρώνε τα φύλλα, το ψεκάζουν και σκοτώνουν όλα τα παράσιτα.
Αυτή είναι η πιο ακατέργαστη μορφή θεραπείας. Πολλοί άνθρωποι τώρα επιστρέφουν σε έναν πιο οργανικό τρόπο ζωής αλλά το όραμα μας ακόμη δεν έχει αλλάξει.
Ίσως οι τρόποι που χειριζόμαστε τα προβλήματα μας να έχουν αλλάξει αλλά όχι η προσέγγιση.
Η γιόγκα λέει, "Μην παρατηρείτε μόνο τον κορμό, τα κλαδιά, τα φύλλα και τα φρούτα". Φυσικά αυτά υπάρχουν και θα πρέπει, να τα φροντίζουμε αλλά δεν είναι αυτά το κύριο σημείο εστιασμού.
Πρέπει να φροντίζουμε επίσης τις ρίζες οι οποίες είναι κάτω από το έδαφος.
Και άν δεν μπορέσουμε να δώσουμε νερό στις ρίζες αργά ή γρήγορα το δέντρο θα πεθάνει. Αυτό συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της ζωής μας.
Ζούμε τη ζωή, αλλά είμαστε νεκροί. Δεν έχουμε ζωή, παλμό, έκφραση της δημιουργικότητας και της χαράς. Είμαστε εγκλωβισμένοι στα αρνητικά συναισθήματα που έχουμε συσσωρεύσει μέσα στα κεφάλια μας και τα οποία έχουν πλήρη έλεγχο πάνω στις πράξεις μας, στη συμπεριφορά και στη σκέψη μας.
Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ή κάρμας, πράξεις που έχουν αφήσει το σημάδι τους στο πεδίο του νου, πρέπει να απομακρυνθούν.
Για να μπούμε σ' αυτή τη διαδικασία απομάκρυνσης πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας στη γιόγκα.
Σήμερα η κοινωνία έχει τάση προς την επαγγελματικά προσανατολισμένη εκπαίδευση. Όταν πηγαίνουμε στο σχολείο χρειάζεται να οραματιστούμε τι επιθυμούμε να γίνουμε στο μέλλον.
Αυτή είναι μια μορφή εξωτερικευμένης εκπαίδευσης, αλλά μας διαφεύγει κάτι ζωτικό. Η εκπαίδευση μας μας έχει μάθει πως να φροντίζουμε τον κορμό, τα κλαδιά, τα φύλλα και τα φρούτα άλλα δεν μας δίδαξε πως να αφομοιώνουμε τα σαμσκάρας.
Στη λέξη σαμσκάρα έχει δοθεί ο ορισμός του νοητικού προγραμματισμού σύμφωνα με τον οποίο δρούμε και ζούμε αλλά αυτό δεν είναι το πραγματικό νόημα.
Η λέξη σαμσκάρα προέρχεται από δυο ρίζες: ακάρα που σημαίνει μορφή, μια ολοκληρωμένη εικόνα και σαμ σημαίνει ισορροπημένη.
Έτσι η κυριολεκτική σημασία του σαμσκάρα είναι μια ισορροπημένη, αρμονική, συνενωμένη σε πλήρες σύνολο εικόνα την οποία χρειαζόμαστε να αναπτύξουμε για τους εαυτούς μας.
Αυτή η εικόνα αφομοιώνεται μέσω της γιόγκα.